Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ
Του Σταύρου Ελευθερίου
Με το που ανέβηκαν τα εκλογικά ποσοστά της αριστεράς στις εκλογές της 6ης Μαΐου – ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ – και που δεν κατόρθωσαν να τον «μαντρώσουν» σε μια κυβέρνηση «εθνικής» – μνημονιακής- ενότητας ή κατά τον Φ. Κουβέλη «οικουμενικής» [τι αδόκιμος όρος: είναι δυνατό μια κυβέρνηση να είναι «οικουμενική» και ταυτόχρονα να αφορά μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα;
Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός έγινε οικουμενικός, αλλά Τσίπρας, Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης οικουμενικοί !!], με το που οι νεότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το ρεύμα είναι ανοδικό, αμέσως «λύθηκαν» οι γλώσσες. Τα κόμματα του Μνημονίου και οι αρχηγοί τους, ανακάλυψαν ότι μπορεί και πρέπει να η δανειακή σύμβαση να αναθεωρηθεί. …
Μόλις χθες ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, ο ίδιος που είχε υπογράψει τη δανειακή σύμβαση και είχε υπεραμυνθεί αυτής στη Βουλή και παντού όπου έπρεπε και μπορούσε, πρότεινε την αναθεώρηση της, προτείνοντας μάλιστα έξι κεντρικά σημεία. Ανάμεσα τους η μη περικοπή των εισοδημάτων, ειδικά των μισθών και συντάξεων!!
Αλήθεια γιατί ο ίδιος υπέγραφε προχτές όλα αυτά που σήμερα προτείνει να αναθεωρηθούν; Γιατί τότε δεν άκουγε κανέναν – ιδίως την αριστερή αντιπολίτευση; Γιατί τότε δεν έλεγε στους ευρωπαίους πολιτικούς, τη φιλτάτη κ. Μέρκελ, ότι οι έλληνες δεν συμφωνούν με αυτά τα μέτρα, ότι η αριστερά αντιδρά κλπ κλπ.; Γιατί τους θεωρούσε αμελητέα ποσότητα. Το λαό τιποτένιο. Έπασχε από το σύνδρομο της Μαρίας Αντουανέτας. «Τι ζητάει ο λαός; Ψωμί: Γιατί δεν τρώει παντεσπάνι». Το τέλος της είναι γνωστό.
Άντε να ήταν βέβαιος τότε πώς ο Σαμαράς θα ενδώσει. Σιγά το λαϊκό αγωνιστή. Αλλά ο λαός τι είχε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες του να χάσει; Τι έχει να χάσει ο άνεργος – 1,5 εκατομμύριο έχουν φτάσει οι άνεργοι – ή ο μικροεπαγγελματίας που έκλεισε την επιχείρηση του και αντιμετωπίζει ένα μαύρο μέλλον. Τι έχει να χάσει ο νέος που δεν βρίσκει δουλειά – παρά τις σπουδές και τα πτυχία του – που γι αυτό δεν μπορεί ούτε οικογένεια να κάνει ούτε παιδιά ούτε τίποτα. Αυτοί που δεν έχουν να χάσουν τίποτα έχουν πολλαπλασιαστεί στην Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑΟΣ, της κυβέρνησης Παπαδήμου. Του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων που υπέγραψαν φαρδιά πλατειά ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος και συμφώνησαν ο Αντώνης Σαμαράς, ο αείμνηστος πια πολιτικά Γιώργος Καρατζαφέρης και βέβαια πάντα πρωτοπόρα η κ. Ντόρα Μητσοτάκη-Μπακογιάννη.
Αυτοί λοιπόν που δεν έχουν να χάσουν τίποτα – κι ας μην έχουν διαβάσει ποτέ τους το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» – παρά μόνο τις αλυσίδες τους – όπως και τα εκατομμύρια των υπόλοιπων ευρωπαίων – είναι που αυτή τη στιγμή «γράφουν ιστορία». Χαλάνε τον ύπνο όλων αυτών που αλαζόνες και αναίσθητοι θέλουν να ζουν άκοπα και άνετα σε βάρος όλων αυτών που παράγουν τον πλούτο – που μπορούν να παράξουν ακόμα περισσότερο, αρκεί να το «επιτρέψουν» οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής. Είναι ακριβώς αυτοί που τους αναγκάζουν να προσποιηθούν ότι κάτι θα κάνουν για όλους αυτούς. Ότι θα «αναθεωρήσουν» κάπως τις αντιλαϊκές πολιτικές τους προκειμένου να καθησυχάσουν το οργισμένο «πόπολο», θα ανασχέσουν το τεράστιο λαϊκό κύμα οργής που πλησιάζει βουερό.
Αυτό το κύμα – που όχημα του έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ – είναι που επιβάλλει στον κ. Βενιζέλο και στον κ. Σαμαρά να κόπτονται σήμερα για την αναγκαία αναθεώρηση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Σε αυτό οφείλεται ο πανικός και όχι στο «ισχυρό ΚΚΕ στη βουλή και στο λαό» και των υποσχέσεων πώς όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει από τις εκλογές δεν πρόκειται τίποτα να αλλάξει. Να αλλάξει το κοινωνικό σύστημα βέβαια – ούτε από ό,τι ξέρουμε στην ΕΣΣΔ δεν άλλαξε γι αυτό και επανήλθε το ατόφιο παλιό. Αλλά ακόμα και ένα ξαλάφρωμα, μια μικρή έστω νίκη είναι πολύ σπουδαίο μάθημα για το λαό. Γι αυτό κι αυτό ακόμα φοβούνται. Κι αν πρόκειται να το κάνουν θέλουν να γίνει με τους δικούς τους όρους, με τους δικούς πολιτικούς επικεφαλής. Να μη φανεί ότι το πέτυχε μια κυβέρνηση της αριστεράς. Ό,τι και να κάνουν, ό,τι και να πουν, όμως θα είναι μια νίκη – μικρή και όχι τελική – του λαού και της αριστεράς.
Πηγή : www.istrilatis.blogspot.com/