Του Αλέξανδρου Οικονομίδη
Γιατί είναι σήμερα αναγκαία η Ενδογενής Παραγωγική Ανασυγκρότηση;[1]
(Παρέμβαση στην εκδήλωση του Τμήματος Βιομηχανίας του ΣΥΡΙΖΑ, ΒΕΑ 5/7/2016)
Τα μνημόνια δεν προκάλεσαν την παραγωγική αποδιάρθρωση της χώρας, αλλά απλώς την επιτάχυναν και την ολοκλήρωσαν. Η παραγωγική αποδιάρθρωση και κατά συνέπεια η τεράστια σημερινή ανεργία, είναι αποτέλεσμα πολιτικών τουλάχιστον των τελευταίων 30 χρόνων.
Μια οικονομία στην οποία το εισόδημά της ανακυκλώνεται μεταξύ καταστημάτων ρουχισμού, καφετεριών και σουβλατζίδικων δεν μπορεί να ελπίζει σε ανάπτυξη.[2]
Το κύριο ζητούμενο της αυριανής μέρας, είναι το Πως η ελληνική κοινωνία θα ξανα-σταθεί στα πόδια της.
Η ανεργία είναι σύμπτωμα και όχι αιτία, ενός πραγματικού προβλήματος, που δεν είναι η “οικονομική κρίση” έτσι γενικά, αλλά ότι η χώρα μας έχει σταματήσει να παράγει.
Η στήριξη και ανάπτυξη των μικρών μεταποιητικών επιχειρήσεων, είναι η μόνη που ουσιαστικά μπορεί άμεσα να προσφέρει πολλαπλασιαστικά νέες, ποιοτικές και μακροβιότερες θέσεις εργασίας που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος μας.
Όποιος αυτό δεν το καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.[3]
Πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για “ανάπτυξη” και να προτάξουμε πέρα και πάνω από όλα την ανάγκη για ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση.
Στην Ελλάδα οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜμΕ) αποτελούν το 99.9% του συνόλου των επιχειρήσεων της χώρας. Εξ αυτών το 96,7% είναι πολύ μικρές επιχειρήσεις (1-9 άτομα)[4].
Έχει διαπιστωθεί ότι κάθε νέα θέση εργασίας που δημιουργείται στη μεταποίηση μπορεί να δημιουργήσει τουλάχιστον δύο νέες θέσεις εργασίας στην υπόλοιπη οικονομία.[5]
Όλα τα ανωτέρω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αν θέλουμε να μιλήσουμε για πραγματική ανάπτυξη στην Ελλάδα, τότε οφείλουμε να βοηθήσουμε – επιτρέψουμε στη κάθε μεταποιητική επιχείρηση που λειτουργεί [6] να προσλάβει έστω 2 άτομα. Έτσι μπορούν να δημιουργηθούν γύρω στις 100.000 νέες θέσεις εργασίας, και αυτές μπορούν με τη σειρά τους να δημιουργήσουν τουλάχιστον άλλες 200.000 νέες θέσεις εργασίας στην υπόλοιπη οικονομία.
Αυτές οι 300.000 νέες θέσεις εργασίας δεν χρειάζονται κεφάλαια, κτίρια και μεγαλεπήβολα σχέδια αλλά αντίθετα να αφήσουμε τις μεταποιητικές επιχειρήσεις να ανασάνουν.
Πως; Απαλλάσσοντας τες από τις υπέρογκες επιβαρύνσεις όπως: φορολογία, ΕΝΦΙΑ, παράλογα δημοτικά τέλη, ασφαλιστικές εισφορές (από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη), κόκκινα δάνεια κλπ, με σκοπό να δημιουργήσουν νέο πλούτο, του οποίου το μεγαλύτερο μέρος του θα επανεπενδυθεί μέσα στην ίδια την επιχείρηση, οι δε μισθοί που θα καταβληθούν, θα φορολογηθούν και θα καταναλωθούν μέσα στην ίδια τη χώρα μας. [7]
Ένας υγιής μεταποιητικός τομέας μιας εθνικής οικονομίας προϋποθέτει την ανατροπή της κυριαρχίας των υπηρεσιών από το 87% του ΑΕΠ, με την ανάδειξη της μεταποίησης σε κυρίαρχο παραγωγικό διακύβευμα. Συνιστά δε το κλειδί για την ανάπτυξη τεχνικής και τεχνολογίας και για την απεξάρτηση της εθνικής μας οικονομίας από τον τοκογλυφικό ξένο δανεισμό του Δημοσίου. Μόνο έτσι θα σταθεί η Ελλάδα στην Ευρώπη ως ισότιμο μέλος και όχι ως επαίτης.
Η παραγωγή σήμερα στη Δύση, η μαζική φορντική ή και ευέλικτη παραγωγή, ένα παραγωγικό μοντέλο αιώνων αδιαμφισβήτητο μέχρι χθες, είναι πλέον σε κρίση-πτώχευση και μάλλον χωρίς επιστροφή.
Η μαζική βιομηχανική παραγωγή έχει μεταφερθεί ανεπιστρεπτί στον τρίτο κόσμο.
Η μικρή ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής καθιστά εδώ εφικτή τη συγκρότηση ενός εναλλακτικού παραγωγικού τομέα τεχνολογικής αιχμής και μικρού μεγέθους σε παγκόσμια κλίμακα, που εκμεταλλεύεται τις ρωγμές και τα κενά του μαζικού βιομηχανικού μοντέλου.
Αυτός ο τομέας, λόγω ακριβώς του μικρού του μεγέθους, δεν αφορά σήμερα τις προτεραιότητες του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, το οποίο στρέφεται αποκλειστικά σε επενδύσεις μεγάλου μεγέθους μαζικής παραγωγής προϊόντων, χαμηλών μισθών ανειδίκευτης εργασίας και αντίστοιχου οικονομικού αποτελέσματος.
Είναι ένας δρόμος εναλλακτικός στον κυρίαρχο, στον οποίο διαδραματίζει κεντρικό ρόλο η παραγωγή προϊόντων υψηλής εγχώριας προστιθέμενης αξίας.
Δεν εξαρτάται από το μεγάλο κεφάλαιο και τις ξένες επενδύσεις που κινούνται παγκοσμίως με όρους μέγιστης κερδοφορίας.
Που θα στηριχθούμε ποια είναι τα προικιά μας
- Στην τεχνική μας ταυτότητα, που είναι ταυτότητα σύνθεσης και όχι εξειδίκευσης, και που μας διαφοροποιεί σοβαρά από το κυρίαρχο δυτικό πρότυπο.
- Στην ποιοτική απάντηση σε συγκεκριμένες και αληθινές ανάγκες, έξω από την διεθνώς πτωχευμένη σφαίρα του τυπικού μαζικού και φθηνού προϊόντος.
- Στην εστίαση όχι στο τι θα παράγουμε, αλλά στο πως θα το παράγουμε προκειμένου να οικοδομήσουμε έναν δικό μας ενδογενή δρόμο. Σε αυτό το πώς, κρίσιμο βάρος έχει το ποιος, δηλαδή το υποκείμενο της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
- Στην επικέντρωση σε προϊόντα συμβατά με την πολυτιμότητα του τόπου μας, ή αλλιώς, ας παράγουμε το οτιδήποτε, με τους δικούς μας καινοτομικούς τρόπους, που αναδύουν και αναδεικνύουν την τοπική μας ταυτότητα. (Το Made In Greece να γίνει το εθνικό μας Branding, κοίτα το παράδειγμα της Ελβετίας).
Επί των Ληπτέων Μέτρων
Η συναίσθηση για τη χώρα μας σήμερα της κρισιμότητας μιας τέτοιας παραγωγικής κατεύθυνσης, οδηγεί στην εξίσου ζωτική ανάγκη προστασίας των αυτών που θα την στηρίξουν, δηλαδή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των αυτοαπασχολούμενων παραγωγών, των μαστόρων και του επιστημονικού δυναμικού της χώρας.
Αν αυτοί δεν διασωθούν, τότε δεν θα υπάρχει κανένα άλογο για να σύρει το κάρο.
Ενδογενής παραγωγική ανασυγκρότηση δεν υφίσταται χωρίς:
- Παιδεία, δημοκρατία, παλλαϊκή συμμετοχή και ριζική υπέρβαση κάθε τεχνοκρατικής λογικής.
- Νέο σαφές Κοινωνικό Συμβόλαιο, στη βάσει μακρόπνοου σαφούς στρατηγικού σχεδίου, ανάμεσα σε όλα τα μέλη της κοινωνίας, της παραγωγής, της εκπαίδευσης και του νομοθετικού σώματος.
- Γενικευμένη σεισάχθεια και πρακτικά οικονομικά μέτρα που θα απαλλάσσουν τον ελληνικό λαό και τους μικρο-παραγωγούς, από την αγχόνη των χρεών τους. Είναι απίστευτη υποκρισία να συνεχίζεται ο συνεχής και ανηλεής διωγμός των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων από τον κρατικό φορολογικό και όχι μόνο μηχανισμό, όταν οι μεγάλες εταιρείες έχουν χιλιάδες οδούς νόμιμης φορο-αποφυγής, ενώ ο μικρο-επιτηδευματίας που ασχολείται με την εργασία του και όχι με τις όποιες «business», καμία. [8]
- Να ζητήσουμε την εμπιστοσύνη από τους φορολογούμενους, αλλά και εμείς πρέπει κάποτε να τους εμπιστευθούμε και να τους στηρίξουμε, με ένα ξεκάθαρο και απλό θεσμικό πλαίσιο, ώστε όταν ανασάνουν να μην μπορούμε να τους τραβήξουμε «το χαλί κάτω από τα πόδια τους» όπως είναι ο κανόνας μέχρι σήμερα.
- Όλα αυτά θα μείνουν στο επίπεδο επιθυμιών, αν παράλληλα δεν προχωρήσουμε σε ριζική αλλαγή του ρόλου του Δημόσιου και σαφούς διαχωρισμού του από τη κρατική εξουσία, με τη δημιουργία ενός νέου θεσμικού πλαισίου, που να ξανακερδίσει όχι μόνο την εμπιστοσύνη αλλά και τον πραγματικό έλεγχο του Δημοσίου από τους ίδιους τους Πολίτες.
- Όλοι όσοι παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα, ακόμα και με τα χέρια τους, τα δε πωληθέντα προϊόντα τους εμπεριέχουν Εγχώρια Προστιθέμενη Αξία (ΕΠΑ) μεγαλύτερης του 35%, να δικαιούνται έμμεσες ενισχύσεις.
- Να δημιουργηθεί σήμα στην ετικέτα κάθε προϊόντος με την αναγραφή του ποσοστού της ΕΠΑ. Με αυτόν τον τρόπο ο καταναλωτής θα γνωρίζει και θα επιλέγει, όχι μόνο με το κριτήριο της τιμής, αλλά και του ποσοστού της εγχώριας κατασκευής.
- Δημιουργία Καινούργιου κανονισμού “Δημόσιων Προμηθειών” που ουσιαστικά θα πριμοδοτεί την Ελληνική Παραγωγή μέσω του ελέγχου της ΕΠΑ.
- Η ανασύσταση μιας νέας αμυντικής βιομηχανίας, μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιηθεί σαν αιχμή του δόρατος για την ανασυγκρότηση της εθνικής παραγωγής, και μάλιστα σε τομείς υψηλής τεχνολογίας με σαφείς εξαγωγικούς στόχους.
- Την επανασύσταση, ενίσχυση και διασπορά των μηχανισμών πιστοποίησης, σε αποκεντρωμένη βάση, δίπλα στους χώρους παραγωγής.
- Την επανασύσταση των σχολών τεχνικής εκπαίδευσης, σε οργανική σύνδεση με τους χώρους παραγωγής.
- Να επιτραπεί ξανά οι βιοτεχνίες να δημιουργούνται και να λειτουργούν μέσα στον αστικό ιστό (γενικής κατοικίας).[9]
- Την δημιουργία δικτύων παραγωγής και διάθεσης ανά κατηγορίας προϊόντων, που θα μεταθέτουν με σαφήνεια το κέντρο βάρους της όλης διαδικασίας, από την σφαίρα της διάθεσης, σε εκείνη της μεταποίησης.
Σε μια χώρα με χρεοκοπημένη οικονομία του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, με ανεργία που φθάνει ουσιαστικά στο 30%, με σοβαρή υπογεννητικότητα, με συνεχιζόμενα υφεσιακά προγράμματα που έχουν ως κύριο σκοπό την αύξηση των φορολογικών εσόδων, χωρίς παράλληλα να έχουν σχέδιο, όραμα και ελπίδα για το αύριο αυτού του τόπου,
- κανένα εναγωνίως αναζητούμενο εξωγενές χρήμα,
- καμία ανακεφαλαίωση των τραπεζών,
- κανένα συνταξιοδοτικό σχέδιο και
- κανένα κούρεμα του δημόσιου χρέους δεν πρόκειται να σταματήσει τη διάλυση αυτής της ίδιας της χώρας και την απώλεια της όποιας εναπομείνουσας εθνικής μας ανεξαρτησίας.
[1] Του Αλέξανδρου Οικονομίδη. Μαθηματικός – Μηχανουργός.
Μέλος του Δ.Σ. του Ινστιτούτου Ενδογενούς Παραγωγικής Ανασυγκρότησης ΙΝΕΠΑ http://endogenis.blogspot.gr
Μέλος της συντονιστικής επιτροπής του τμήματος Βιομηχανίας του ΣΥΡΙΖΑ.
[2]Κωνσταντίνος Γάτσιος, ΠοιαΑνάπτυξη; http://endogenis.blogspot.gr/2016/05/blogpost.html#more
[3] Τις προηγούμενες μέρες κατατέθηκε στη βουλή ένας ακόμα νέος αναπτυξιακός νόμος. Ένας νόμος, που πέρα από τις όποιες καλές και αγαθές προθέσεις των συντακτών του, στην ουσία και στην πράξη δεν αλλάζει τίποτα από τους λόγους που τόσα χρόνια οδήγησαν στην διαρθρωτική κατάρρευση του παραγωγικού μας ιστού, στην τεράστια ανεργία, στην γιγάντωση του παρασιτισμού και τελικά στην πτώχευση της χώρας μας. « Ένας ακόμα Αναπτυξιακός νόμος που δεν θα φέρει την Ανάπτυξη.»
http://endogenis.blogspot.gr/2016/06/blog-post_19.html
[4] (ενώ στη μεταποίηση το ποσοστό είναι λίγο μικρότερο, 95%)
[5] Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2012
[6] (περίπου 58.000 το 2014 με 320.000 εργαζόμενους)
[7] Αλέξανδρος Οικονομίδης Ανάπτυξη χωρίς μεταποίηση και μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορεί να υπάρξει. http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/anaptyksi-xoris-metapoiisi-kai-mikromesaies-epixeiriseis-den-mporei-na-yparksei
[8] Αλέξανδρος Οικονομίδης και Ανδρέας Κυράνης. Σήμερα όποιος παράγει, ουσιαστικά αντιμετωπίζεται σαν τρομοκράτης.http://endogenis.blogspot.gr/2015/06/blog-post_14.html
[9] Αλέξανδρος Οικονομίδης Οι μεταποιητικές επιχειρήσεις να λειτουργούν μέσα στην πόλη. http://m.tvxs.gr/mo/i/198181/f/news/egrapsan-eipan/oi-metapoiitikes-epixeiriseis-na-leitoyrgoyn-mesa-stin-poli.html
