ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 6ΗΣ ΜΑΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ ΤΟΥ «ΚΚΕ»* – ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΔΕΙΓΜΑ

Του Λευτέρη Ριζά

Πρόθεση μου δεν είναι μια συνολική παρουσίαση των όσων το «ΚΚΕ» αραδιάζει μετά τις εκλογές για να δικαιολογήσει τις «επιδόσεις» του σε αυτές, την επίθεση του στον ΣΥΡΙΖΑ και την πρόταση του για την συγκρότηση κυβέρνησης με πυλώνα την αριστερά.

Είναι μάλλον γνωστά όλα αυτά. Εδώ θα σταθώ σε ένα πολύ μικρό δείγμα της παράκρουσης στην οποία βρίσκεται από το απόγευμα της Κυριακής και τα ψέματα που  αραδιάζει στους οπαδούς του και τους αναγνώστες του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ».

Στο σημερινό – 9/5/12 – φύλλο του δημοσιεύεται ένα βαρύγδουπο άρθρο συντάκτη του που υπογράφει ως Σ, τίτλο «Το επίπεδο του κινήματος και το εκλογικό αποτέλεσμα» (σελ 28), μετά τις γνωστές φλυαρίες περί στρατηγικής του «ΚΚΕ», ταξικής πάλης, εκλογών κλπ αποφαίνεται: «ένας παράγοντας για τη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος είναι το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, που παρά τη μεγάλη ανάπτυξη πανεργατικών αγώνων – τη μεγαλύτερη στην Ευρώπη – κόντρα στην εφαρμοζόμενη πολιτική, είναι ακόμη αναντίστοιχο των απαιτήσεων. Επέδρασε και η διαπάλη μέσα στο εργατικό κίνημα με δυνάμεις όπως ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – «Αυτόνομη Παρέμβαση», που αποτελούν μοχλό στήριξης της αστικής πολιτικής στο συνδικαλιστικό κίνημα και της ταξικής συνεργασίας. Εδώ οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ έφτασαν να συμμαχούν με ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ ενάντια στις ταξικές δυνάμεις. Άλλωστε, έχουν θεμέλιο της στρατηγικής τους τη «διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής», επομένως εχθρεύονται την ταξική πάλη», συνεχίζει με ανάλογες φλυαρίες για να καταλήξει:

 «Σε ποιο βαθμό και έκταση αυτοί οι αγώνες [σ.σ. οι απεργιακοί]   επιδρούν και σε λαϊκούς ανθρώπους που δεν συμμετέχουν; Επιδρούν, αλλά σε μικρή έκταση. Για  παράδειγμα, ο αγώνας των χαλυβουργών έχει επιδράσει στο αποτέλεσμα του Θριασίου όπου το ΚΚΕ είχε άνοδο. Να γιατί λέμε πως οι συσχετισμοί αλλάζουν μέσα στους ταξικούς αγώνες, οι εκλογές αποτελούν ένα δείκτη της έκφρασής τους. Να γιατί η ΚΕ του ΚΚΕ κάνει την εκτίμηση με την οποία ξεκινά αυτό το άρθρο. Να γιατί πρέπει να ενταθεί η δουλειά μας στην εργατική τάξη και το οργανωμένο κίνημά της.»

Διαβάζουμε τώρα τα αποτελέσματα των εκλογών στο Θριάσιο μετά από 6 μήνες απεργία στη Χαλυβουργική όπου το «ΚΚΕ» και το ΠΑΜΕ τα έχει δώσει όλα.

Το 2009 το «ΚΚΕ» έλαβε 1.739 ψήφους (11, 52%), ο ΣΥΡΙΖΑ 858 (5, 69%), το ΛΑΟΣ  1.146 (7,59%), ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ 84 (0,56%), κλπ.

Στις προχθεσινές εκλογές, μετά από τόση μεγάλη σε διάρκεια απεργία στη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ – που στη χρονική διάρκεια της οι «μάζες» θα έπρεπε να έχουν διδαχτεί πολλά, όπως έλεγε ο Λένιν – η ταξική πολιτική συνείδηση των εργατών και της γειτονιάς τους δεν φαίνεται να έκανε άλμα, σύμφωνα πάντα με τα στάνταρντ του ΚΚΕ.

Έτσι το «ΚΚΕ» έλαβε  2.191 ψήφους (12,65%), ο «οπορτουνιστής» ΣΥΡΙΖΑ  3.799 ψήφους (προφανώς εξίσου οπορτουνιστικούς) και ένα εξίσου οπορτουνιστικό ποσοστό 21,81%, οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες»  2.157 (12,45%), ΛΑΟΣ  629 (3,63%) και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ  1893 (10,93) –  από 0,56% το 2009!!!

Το συμπέρασμα προκύπτει μάλλον εύκολα: ΣΥΡΙΖΑ και ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ βγήκαν στην προλεταριακή και πληττόμενη από την κρίση Ελευσίνα κερδισμένοι. Το «ΚΚΕ» αποκόμισε τα λιγότερα κέρδη. Αυτό δεν απασχολεί το «ΚΚΕ». Απλά δεν θέλει να βλέπει την πραγματικότητα και φυσικά αδυνατεί την εξηγήσει.

Εδώ μια μικρή παρέκβαση: για την άνοδο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ όλοι περιορίζονται στη διατύπωση ανησυχιών, αποστροφής που μπήκε στη Βουλή ενάντια στις παραδόσεις μας και άλλα τέτοια. Κανένας τους δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει αυτό το φαινόμενο. Μα για να αλλάξεις τον κόσμο πρέπει να τον γνωρίζεις και να τον ερμηνεύεις. Με τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα ασχοληθούμε σε άλλο σημείωμα.

Τα αποτελέσματα των εκλογών, όσον αφορά το «ΚΚΕ» και τον ΣΥΡΙΖΑ ένα πράγμα  δείχνουν: ότι από κόμμα των βορείων προαστίων ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται οργάνωση των λαϊκών στρωμάτων και λαϊκών συνοικιών, διεισδύει μάλιστα και στη Β. Ελλάδα, εκεί δηλαδή που η ρητορική και οι θέσεις της «αντι-εθνικιστικής» ρητορικής πτέρυγας του ΣΥΝ (Λεωνίδας Κύρκος κλπ) του είχαν σηκώσει απαγορευτικό τείχος. Αντίθετα το «ΚΚΕ» όχι μόνο υποχωρεί στα εργατικά προπύργια του – υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ – αλλά νοιώθει και την «ανάσα» της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ (Πειραιάς, Ελευσίνα, Αθήνα, Αττική, κλπ).

Η κατάρρευση του δικομματισμού στον οποίο το «ΚΚΕ» αποτελούσε τον τρίτο πυλώνα του, το έχει οδηγήσει σε μια αποκαλυπτική υστερία και παράκρουση. Γιατί χάνονται οι βεβαιότητες του – η τρίτη θέση του στο δικομματικό σύστημα – και πρέπει να υποχρεωθεί σε αλλαγή θέσης. Αυτό το τρομάζει. Και το οδηγεί να συνταχθεί με όλες τις αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου [και τον ΣΕΒ, φυσικά]. Καμία αλλαγή. Όλα όπως ήτανε και είχαμε συνηθίσει και βολευτεί. Βέβαια όλα στο όνομα της «επανάστασης», του αγώνα ενάντια στα μονοπώλια, τον καπιταλισμό κλπ κλπ. Βέβαια στην ίδια λογική κινούνται και πολλές ομάδες και άτομα της «αντικαπιταλιστικής» και «επαναστατικής» αριστεράς. Καμιά αλλαγή, κανένα μικρό βήμα περιμένοντας την Αποκάλυψη  της σοσιαλιστικής επανάστασης του προλεταριάτου. Είναι αυτό που είχα θίξει  σε άρθρο μου με τίτλο «Ταξικότητα ή ηγεμονία» (ΠΡΙΝ αρ φύλλου 1012, 5/12/2010).  Η προβολή της «ταξικότητας» διαλύει την τάξη, την εμποδίζει να ανυψωθεί σε ηγετική τάξη της κοινωνίας.

βάζω το ΚΚΕ σε εισαγωγικά γιατί θεωρώ ότι δεν είναι κομμουνιστικό κόμμα. Έχει πάρει διαζύγιο με την θεωρία και πρακτική των κομμουνιστών. Από χρόνια είναι ένα βαθύτατα ρεβιζιονιστικό κόμμα και γι αυτό πολύ χειρότερο από ένα μεταρρυθμιστικό κόμμα.