ΚΥΡΙΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟΝ Α.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ,
Aξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ
Οι υπογράφοντες, έχοντας επί δεκαετίες υπηρετήσει τα εθνικά μας θέματα, δικαιώματα και συμφέροντα, επιθυμούμε να εκφράσουμε την ικανοποίησή μας για τις δημόσιες δηλώσεις σας κατά την συνάντηση στο Ερζερούμ με τον Τούρκο ομόλογό σας και με τους Πρέσβεις της γείτονος.
Παρ’ όλη όμως την ευθεία και δημοσία αυτή προβολή των θέσεών μας δεν παύουμε να ανησυχούμε μήπως η σημερινή οικονομική συγκυρία πλήξει τελικά τα εθνικά μας θέματα, εν όλω ή εν μέρει, ανεπανόρθωτα. Και τούτο για τους παρακάτω λόγους τους οποίους επιτρέψτε μας να σας εκθέσουμε επιθυμώντας να συμβάλουμε και εμείς στον διεξαγόμενο σήμερα δημόσιο διάλογο, ως απλοί πολίτες,χωρίς βεβαίως να αμφισβητείται η αρμοδιότητα της Κυβερνήσεως να διαμορφώνει την εξωτερική πολιτική.:
ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΔΙΕΡΧΕΤΑΙ ΚΡΙΣΗ, ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΝΑ ΣΥΝΑΠΤΕΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΔΕΣΜΕΥΣΟΥΝ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ, ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ, ΕΙΣ ΤΟ ΔΙΗΝΕΚΕΣ.
ΣΤΙΣ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Ο ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΠΕΙΛΗ Ή ΧΡΗΣΗ ΒΙΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ. Η ΑΡΧΗ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΘΕΙ ΣΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΑΣΚΟΠΩΣ. ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ Η ΕΚΒΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΓΝΩΣΤΗ ΩΣ «CASUS BELLI»
ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΕΚΝΟΜΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΔΥΟ ΣΟΒΑΡΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ. ΑΦ’ ΕΝΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ Ο ΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΟΣ ΟΤΙ ΔΕΧΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΙ ΥΠΟ ΠΙΕΣΗ – ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΧΕ ΗΤΤΗΘΕΙ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ – ΚΑΙ ΑΦ’ ΕΤΕΡΟΥ Ο ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΠΕΙΛΟΥΝΤΟΣ ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ Ή ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΝΕΤΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ. ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΑΥΤΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΔΙΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΞΕΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΣΕΙ ΟΤΙ ΔΙΑΠΡΑΤΤΟΝΤΑΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΟΣΟ ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΔΙΑΡΚΟΥΝ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΔΕΧΕΤΑΙ, ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ, ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΤΑΙ. ΕΤΣΙ Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΑΝΑΙΡΟΥΝΤΑΙ
ΟΙ ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΕΣ ΣΤΟΧΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΕΔΡΑΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟ. ΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΘΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕ ΟΦΕΛΗ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑ ΚΑΠΟΙΑ ΜΙΚΡΗ ΧΡΟΝΙΚΗ ΙΣΩΣ ΔΙΑΚΟΠΗ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ ΤΗΣ. ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΕΝΤΟΝΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ.
Τυχόν συνδιαχείριση των πόρων του Αιγαίου πριν από την διεύρυνση των χωρικών μας υδάτων και την επακόλουθη οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ θα παρείχε ίσως πρόσκαιρα οικονομικά οφέλη. Η συνδιαχείριση όμως προϋποθέτει δύο απαραίτητες ενέργειες που πρέπει να γίνουν προηγουμένως: α/ την επέκταση των χωρικών υδάτων με ανεξάρτητη και κυρίαρχη απόφαση της χώρας μας σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Και β/ τον ορισμό της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Εάν δεν τηρηθούν οι δύο αυτές προϋποθέσεις, η Τουρκία ασφαλώς θα χρησιμοποιούσε τα ad hoc δικαιώματα τα οποία ενδεχομένως θα της παραχωρηθούν προσωρινά για να αποδυναμώσει τα de jure ελληνικά και να ενισχύσει τις δικές της πάγιες παράνομες θέσεις. . Εξ άλλου, η επί μακρόν αποχή εκ μέρους μας από την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε συνδυασμό με την θέση τους υπό συζήτηση είναι δυνατόν, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να δώσει λαβή σε παρερμηνείες.
Εφόσον η Ελλάδα υποστηρίζει ότι συζητά μόνο την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και η Τουρκία επιμένει ότι στο τραπέζι βρίσκονται όλα τα «ζητήματα του Αιγαίου», η κυβέρνηση οφείλει να ξεκαθαρίσει το ζήτημα. Δεν μπορεί πράγματι να παραμένει μυστικό τόσο το περιεχόμενο της διαπραγμάτευσης όσο και η διαπραγματευτική γραμμή εκκίνησης της ελληνικής πλευράς.
Πρέπει να επισημανθεί ότι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ του νησιωτικού συμπλέγματος Καστελορίζου είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τη χώρα μας και είναι ενθαρρυντικό ότι πρόσφατα έγκυρα δημοσιεύματα στο Ισραήλ το αναγνωρίζουν. Είναι ευνόητο ότι η χώρα μας έχει κάθε συμφέρον να υποστηρίξει αυτή την άποψη.
ΟΙ ΠΕΝΗΝΤΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ «ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΑΦΕΣ» ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΔΥΟ ΧΩΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ «ΔΙΑΛΟΓΟΥ» ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΝΑ ΕΚΛΗΦΘΟΥΝ ΩΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ. Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ – ΕΤΣΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΣΚΕΙΤΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ – ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΛΥΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΒΕΒΑΙΩΣ ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΕΧΟΥΝ ΝΟΜΙΜΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ. ΑΝ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΟΜΙΜΩΝ ΔΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ , ΣΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ, Η ΤΟΥΡΚΙΑ.
ΑΞΙΟΤΙΜΕ ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ
Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΣΑΦΕΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΟΠΩΣ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΙΣΩΣ ΜΕΡΙΚΟΙ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΙΔΙΩΣ ΤΗΝ ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗ ΚΑΙ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ ΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΓΕΙΤΟΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ ΧΡΗΣΕΩΣ ΟΠΛΩΝ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ – ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ – ΝΑ ΕΠΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΚΙΝΗΣΕ ΠΡΟ ΔΥΟ ΣΧΕΔΟΝ ΑΙΩΝΩΝ Ο ΠΟΘΟΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ,
ΟΙ ΠΡΩΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ:
Χρήστος Αλεξανδρής
Σπύρος Αλιάγας
Γεώργιος Ασημακόπουλος
Διαμαντής Βακαλόπουλος
Βασίλειος Βασσάλος
Ιωάννης Γενηματάς
Εμμανουήλ Γκίκας
Νικόλαος Διαμαντόπουλος
Σπυρίδων Δοκιανός
Ευστράτιος Δούκας
Αχιλλέας Έξαρχος
Ιωάννης Θεοφανόπουλος
Αθανάσιος Θεοδωρακόπουλος
Ιωάννης Θωμόγλου
Αντώνης Κοραντής
Αλέξανδρος Κουντουριώτης
Γέώργιος Κωνσταντής
Νικόλαος Μακρίδης
Λεωνίδας Μαυρομιχάλης
Εμμανουήλ Μεγαλοκονόμος
Παναγιώτης Μπάϊζος
Ιωάννης Μπουρλογιάννης-Τσαγγαρίδης
Λάζαρος Νάνος
Αντώνιος Νομικός
Παναγιώτης Οικονόμου
Απόστολος Παπασλιώτης
Κωνσταντίνος Πολίτης
Αντώνης Πρωτονοτάριος
Βασίλειος Σημαντηράκης
Ιάκωβος Σπέτσιος
Θεμος Στοφορόπουλος
Ευάγγελος Φραγκούλης
Κώστας Οικονομίδης, Ομότιμος Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου,τέως Προϊστάμενος Ειδικής Νομικής Υπηρεσίας Υπουργείου Εξωτερικών,Μέλος Επιτροπής Διεθνούς Δικαίου Ηνωμένων Εθνών (1999-2006)