Της Αθανασίας Φωτιάδη
“Είναι γεγονός ότι η στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο, εισβολή και κατοχή παραμένουν ένα ανοιχτό ζήτημα Διεθνούς Δικαίου.
Στον περίγυρο της συνεχούς δυναμικής αναμέτρησης των κρατών η Διεθνής Δικαιοσύνη περιορίζεται στην επίλυση των διεθνών μικροδιαφορών επιβεβαιώνοντας, δυστυχώς, ότι η βία είναι ο πρώτος και ίσως ο τελευταίος βαθμός Δικαίου εάν υιοθετήσουμε τον ορισμό του Προυντόν”,
είπε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κ. Βασίλης Αλεξανδρής στην ημερίδα μας με θέμα :Κυπριακό – Εφαρμογή των Γενικών Αρχών Δικαίου και Δικαιοσύνης μέσα στην Νέα τάξη πραγμάτων”.
Διαπιστώνουμε διαρκώς την επαλήθευση των ανωτέρω.
Οι επιθέσεις των ευρωατλαντιστών, όπως του Άϊντα, του Κόνιγκ (πρώην πρέσβη των ΗΠΑ) κ.α. επικεντρώνονται στο Δικαιϊκό Σύστημα και στον σκληρό πυρήνα Δικαίου, ο οποίος είναι το μοναδικό καταφύγιο κάθε ευνομούμενου κράτους, με ευνομούμενους πολίτες. Οι αναφορές σε απαχθέν κράτος, σε αμφισβήτηση της εισβολής και της κατοχής δεν είναι μόνο ταύτιση με τις τουρκικές θέσεις, αλλά και κυρίως επιδίωξη αποσύνδεσης του Κυπριακού από το Δίκαιο και την απονομή Δικαιοσύνης με απώτερο σκοπό, την ρύθμισή του έξω από κάθε νομιμότητα και επομένως μετατοπίζοντάς το στη σφαίρα της βαρβαρότητας, όπως συστηματικά μεθοδεύονται όλα αυτά από την Νέα Τάξη πραγμάτων. Αυτό λοιπόν επιδιώκεται στο Νταβός με την σφραγίδα των ΟΗΕδων μέσω του Γενικού Γραμματέα Μπαν Κι Μουν και του κολαούζου – απεσταλμένου του Άϊντα με την εγκαθίδρυση πενταμερούς διάσκεψης (όσο και αν διατείνεται ο τελευταίος, ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο), επιβεβαιώνοντας τον ορισμό του Προυντόν ότι η βία είναι ο πρώτος και ίσως ο τελευταίος βαθμός Δικαίου.
Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός τις προσεχείς ημέρες ίσως προδικάζεται η αρχή του τέλους του ΟΗΕ κατά το προηγούμενο της Κοινωνίας των εθνών (Κ.Τ.Ε.). Επί τροχάδην αναφέρω ότι η ανικανότητα της Κ.Τ.Ε. να εμποδίσει τις δυνάμεις του Άξονα και του Χίτλερ με αποτέλεσμα να ξεσπάσει ο Β’ Π.Π. ήταν η αιτία της διάλυσής της αφού ο πρωταρχικός σκοπός της ίδρυσής της ήταν η αποτροπή των πολέμων και η εδραίωση της συλλογικής ασφάλειας παγκοσμίως.
Οι ιστορικές αναδρομές είναι χρήσιμες αφού μας διδάσκουν. Η αρχή του τέλους για την Κ.Τ.Ε. υπήρξε η περίπτωση της Αιθιοπίας όταν δεν μπόρεσε να αποτρέψει την εισβολή του Μουσολίνι στην χώρα αυτή. Ήταν η τελευταία πράξη διαχείρισης κρίσεως από την Κ.Τ.Ε., όπου Βρετανοί και Γάλλοι για τον τερματισμό της σύγκρουσης πρότειναν την διχοτόμηση της χώρας σε Ιταλικό τομέα και Αβησσυνιακό. Τα σχέδια διχοτόμησης ήταν κρυφά, αλλά διέρρευσαν στην κοινή γνώμη σε Βρετανία και Γαλλία που ξεσηκώθηκαν για το ξεπούλημα της Αβησσυνίας και το απέτρεψαν.
Ο επικείμενος διαμελισμός της Τουρκίας εξ’ αιτίας του κουρδικού ανησυχεί τους Ευρωατλαντιστές, οι οποίοι επιδιώκουν την πλήρη κάλυψή της με την ένταξή της στην Ε.Ε. για να αποτραπεί ολοκληρωτική διάλυση (γι’ αυτό και η βιασύνη να λυθεί το Κυπριακό εντός 2016). Η γεωπολιτική εξέλιξη στην Μ. Ανατολή με την υπεροχή που επιδεικνύει η Ρωσία δημιουργεί φόβους ότι μπορεί, χωρίς την λύση του Κυπριακού, να ξεφύγει η κατάσταση από τον έλεγχό τους.
Οι κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο δεν διαθέτουν αυτοπεποίθηση και είναι υποταγμένες στις ΗΠΑ με τις ευχαριστίες στους Αμερικάνους οι μεν, με το όραμα των Ηνωμένων Πολιτειών Κύπρου οι δε, με λίγα λόγια είναι ενσωματωμένες στις δομές της Δύσης και στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της. Είναι έτοιμες να συνεργασθούν με τον κατακτητή και να υπογράψουν την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι έτοιμες να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι με τον σφαγέα του Κουρδικού λαού (και όχι μόνο) και θαυμαστή του Χίτλερ. Είναι έτοιμες για ένα κόκκαλο εξουσίας, που νομίζουν ότι θα έχουν, να προδώσουν χιλιάδες αιχμαλώτους πολέμου που αγνοούνται, χιλιάδες εκτοπισμένους. Είναι έτοιμες να δώσουν άφεση αμαρτιών στα εγκλήματα πολέμου που διεπράχθησαν και διαπράττονται από την τουρκική εισβολή και κατοχή εις βάρος του κυπριακού λαού. Όπως έγινε με την αποσύνδεση του Κυπριακού από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις το 1988, στο Νταβός με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, για ν’ αναγνωρίσει αργότερα με την ιστορική φράση «meaculpa» το τραγικό λάθος του , που έδωσε τη δυνατότητα στην Τουρκία για εσωτερική αναδιοργάνωση στην οικονομία (μπήκε στους G 20), στο στρατό και την αναγνώριση ως υποψήφιας χώρας προς ένταξη στην Ε.Ε. το 2004 στο Ελσίνκι.
Αν γίνει η παράδοση της Κύπρου μας στο Νταβός θα αποτελεί συνέχιση του πραξικοπήματος που οργάνωσε το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών που προκάλεσε την στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας. Οι συνευρέσεις και συνομιλίες για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Νταβός με τους κατακτητές είναι ποινικά κολάσιμες και αποτελούν προπαρασκευαστικές πράξεις τέλεσης ενός εγκλήματος κακουργηματικού βαθμού.
Η προτροπή του Σενέρ Λεβέντ προς την Τουρκία «… σήκω και φύγε, θα τα καταφέρουμε μόνοι μας» και οι διαπιστώσεις ότι «… η Τουρκία είναι μια σκέτη κόλαση και δεν πρέπει να πεθάνει η Κυπριακή Δημοκρατία», αποτελούν καθοριστικά συστατικά στοιχεία για μια ελεύθερη Κύπρο.
