Ο ΦΟΒΟΣ ΦΥΛΑΕΙ ΤΑ ΕΡΜΑ
Από ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
Έτσι είναι οι δημοσκοπήσεις. Όταν το αποτέλεσμά τους βολεύει ένα κόμμα και τους ψηφοφόρους του, τότε είναι γνήσιες και αντικειμενικές. Όταν δε βολεύει, τότε είναι στημένες ή παραγγελίες.
Εντάξει, όχι ότι φταίνε οι πολίτες γι’ αυτό. Οι εταιρείες φταίνε. Είναι γνωστό ότι πολλές φορές ικανοποιούν ευχές και αιτήματα. Επίσης, πέφτουν τόσο συχνά έξω, που έχουν χάσει κάθε εγκυρότητα.
Αν τώρα προσθέσεις σε αυτά, τη διαπλοκή των ΜΜΕ με τα κόμματα, τα συμφέροντα των εκδοτών μεγαλοεργολάβων, τη διαπλοκή που έχει αποδείξει πολλές φορές ότι δε σταματάει πουθενά και τους νταβατζήδες που χρόνια διαμορφώνουν την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, οι δημοσκοπήσεις καταντούν σκουπίδια.
Παρά το γεγονός, όμως, ότι οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνται ως όπλο χειραγώγησης και διαμόρφωσης κλίματος, καλό είναι να εξετάζονται μήπως κι ανάμεσα στα λάθη ή «λάθη» τους, υπάρχει και κάτι σωστό.
Τέσσερις νέες δημοσκοπήσεις δημοσιεύθηκαν σήμερα. Σε όλες η Νέα Δημοκρατία προηγείται από 1,1 έως 5,7 εκατοστιαίες μονάδες. Και μόνο αυτή η διαφορά 4,6 μονάδων, είναι ικανή να δημιουργήσει ισχυρές αμφιβολίες για την εγκυρότητά τους.
Η διαφορά 4,6 μονάδων ξεφεύγει κατά πολύ του στατιστικού λάθους και δημιουργεί ερωτηματικά για το πώς εννοούν οι δημοσκόποι το «δείγμα» των ερωτηθέντων. Σε άλλο δείγμα έγινε η δημοσκόπηση που δίνει διαφορά 1,1% και σε άλλο δείγμα εκείνη που δίνει 5,7%; Υποτίθεται ότι το «δείγμα» είναι αντιπροσωπευτικό της πλειοψηφίας των πολιτών μιας χώρας ή περιοχής κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Ε, η διαφορά των 4,6 μονάδων μόνο αυτό δε δείχνει.
Εν πάση περιπτώσει, υπάρχει ένα κοινό και στις τέσσερις δημοσκοπήσεις. Ότι η ΝΔ κερδίζει τις εκλογές. Διόλου απίθανο. Κατά τη γνώμη μου, πολύ πιθανό και δε χρειάζονται δημοσκοπήσεις για να το καταλάβεις.
Αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου ξεκίνησε μιας απίστευτης κλίμακας τρομοκρατία από το εσωτερικό και το εξωτερικό. Γερμανοί πολιτικοί, όπως ο Αλεξάντερ Ντόμπριντ των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) – που συμμετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό με τους Χριστιανοδημοκράτες της Άνγκελα Μέρκελ – μίλησε ξεκάθαρα περί διακοπής της χρηματοδότησης της Ελλάδας, εάν τις εκλογές κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η Λαγκάρντ μόλις προχθές έδωσε τη δική της στήριξη στη Νέα Δημοκρατία, απειλώντας ουσιαστικά τους Έλληνες με ψόφο έτσι και δεν τηρήσουν το Μνημόνιο. Οι Βρετανοί μέσω της υπουργού Εξωτερικών, Τερέζα Μέι, δήλωσαν ότι περιμένουν Αρμαγεδδώνα και γι’ αυτό ετοιμάζουν σχέδιο κλεισίματος των συνόρων τους στα εκατομμύρια Ελλήνων εξαθλιωμένων που θα τρέξουν να ζητήσουν καταφύγιο στο Λονδίνο ή ακόμη και μέσα στο Μπάκιγχαμ.
Φυσικά, δε νομίζω ότι το κλείσιμο των συνόρων της Βρετανίας θα ισχύσει και για τους Έλληνες φοιτητές που χρυσοπληρώνουν τις σπουδές τους στη Βρετανία ή τους Έλληνες εφοπλιστές που πίνουν το τσάι τους στις επαύλεις τους. Για άλλους Έλληνες ομιλεί η κ. υπουργός.
Στο εσωτερικό μέτωπο, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και τα δελτία ειδήσεων έχουν ανακοινώσει ήδη την καταστροφή, αλλά επιχειρήσεις είναι αυτές, το προϊόν τους πουλάνε. Ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος τη δουλειά τους κάνουν κι ο Κουβέλης περιμένει με το χεράκι του ανοιχτό να πάρει κάποιο υπουργειάκι. Λογικά όλα αυτά στο Ελλάντα μας.
Αυτό που είναι παράλογο και πρέπει να εξεταστεί αν είναι και παράνομο, είναι οι παρεμβάσεις του Λουκά Παπαδήμου ο οποίος δίχως να έχει καμία αρμοδιότητα πλέον και χωρίς κανέναν – επίσημο – ρόλο, διαρρέει δεξιά και αριστερά την ανάγκη τήρησης των όρων του Μνημονίου διότι σύμφωνα με τον ίδιο και όπως δημοσιεύει το “Βήμα της Κυριακής”, «Τα ταμειακά διαθέσιμα του Δημοσίου από τις 20 Ιουνίου θα διαμορφωθούν σε αρνητικό επίπεδο της τάξης του 1 δισ. ευρώ και τονίζει ότι από τα τέλη Ιουνίου και μετά, η δυνατότητα του Δημοσίου να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες του θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις δόσεις του EFSF και του ΔΝΤ».
Στις 17 Ιουνίου οι Έλληνες ψηφίζουν. Ο Παπαδήμος προειδοποιεί ότι αν οι Έλληνες ψηφίσουν «λάθος», σε 3 μέρες δε θα έχουν να φάνε γιατί δε θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Τα ΜΜΕ, εξηγούν στους παππούδες, γιαγιάδες και κομματικούς στόκους ότι η «λάθος» ψήφος συνδέεται με τον ΣΥΡΙΖΑ, κι ότι αν εκλεγεί ο Σαμαράς το 1 δισ. ευρώ που λείπει, θα εμφανιστεί μ’ ένα μαγικό ραβδάκι.
Ε, λοιπόν, συγγνώμη, αλλά δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες αντοχές απέναντι στους εκβιασμούς και στους απλόχερα μοιρασμένους εφιάλτες. Πολλοί γονατίζουν. Ίσως δεν έχουν την πολυτέλεια εξέτασης των δεδομένων. Άλλοι πάλι, έχουν ακόμη λίπος να κάψουν και φοβούνται μήπως το χάσουν. Άλλοι συνεχίζουν να κερδοσκοπούν και ο Σαμαράς τους βολεύει. Άλλοι είναι στυγνοί επιχειρηματίες που κάνουν μασούρια τα κέρδη τους και βολεύονται από την εφαρμογή του Μνημονίου στο θέμα των αντεργατικών νόμων. Άλλοι είναι φοροφυγάδες και επιθυμούν τη λύση Σαμαρά επειδή ξέρουν ότι θα τους επιτραπεί ελεύθερα η φοροδιαφυγή.
Ως εκ τούτου, το ποσοστό του 65,2% που εμφανίζεται στην έρευνα της Κάπα Research να επιθυμεί «το ευρώ ακόμη και αν πρέπει να τηρηθεί το μνημόνιο», μπορεί να φαίνεται παράλογο, υπερβολικό ή φτιαχτό, όμως δυστυχώς δεν πιστεύω ότι απέχει και πολύ από το πραγματικό ποσοστό. Μακάρι να διαψευστώ.