Του Νίκου Σταθόπουλου
Η ΕΛΕΕΙΝΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ για την Ηριάννα και τον Περικλή, επιβεβαιώνει την αστοχία των “πατριωτών” χωρίς ταξική ανάλυση και των αριστερών χωρίς αναγωγή στην οργανική αποικιοποίηση…
Η Δικαιοσύνη αυτοκαταγράφεται ως αυτόνομο πεδίο εξουσίας με σαφή ταξική σχέση..και αυτό συντελείται με πρωτοφανή κυνισμό σε συνθήκες σύγκρουσης με μια Κυβέρνηση ιδεολογικοποιημένης υποτέλειας, που δίνει μάχη επιβίωσης…
Η κατάρρευση της κρατικής υπόστασης του έθνους(η γενικευμένη επιτροπεία), δημιουργεί συνθήκες οξύτατου ανταγωνισμού για τα μερίδια και τους όρους κέρδους από την ισχύ…είναι ένα ιδιότυπο πλιάτσικο σε ένα κράτος-γιαπί….
Είναι η εποχή όπου οι νέες ελίτ αναδίδουν άρωμα μαφίας, και αυτό είναι αποκαλυπτικό όσον αφορά το στάτους που δημιουργείται σε πλαίσια “99 χρόνων”, Fraport, CosCo..(etc)…
Η Δικαιοσύνη, ως κατεξοχήν απρόσωπο σύστημα εξουσίας, υπενθυμίζει τους όρους αναπαραγωγής του συστήματος : όρους ταξικούς και ιδεολογικούς…και στέλνει μαντάτο στα όντως Αφεντικά για το ποιοι είναι οι μόνιμοι και εγγυημένοι Φύλακες, σε μια ζοφερή προοπτική κοινωνικών εκρήξεων(που κανένα “‘Ολοι μαζί μπορούμε” και κανένας αληταράς Σαββόπουλος δε μπορούν να αποτρέψουν…)…
Ενώ η Κυβέρνηση, ως περιστασιακός διαχειριστής του κράτους με ονοματεπώνυμο και ορισμένο κύκλο ζωής, προσπαθεί, στην προκειμένη περίπτωση, από ιμάντας να γίνει κόμβος..
Απλώς, η Δικαιοσύνη τής υποδεικνύει τους κανόνες του παιχνιδιού…
Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ να απελευθερωθεί η Ηριάννα είναι πλέον επείγον ζητούμενο για ένα προτσές αντιστάσεων χωρίς “ναι μεν αλλά..”…
σε μια νέα γυναίκα που “δεν συνεμορφώθην προς τας (κοινωνικοϊδεολογικές) υποδείξεις”, συμπυκνώνεται η πρόκληση αντίστασης σε μια Απειλή που οι Γραικύλοι εν ονόματι των Κυρίων τους υφαίνουν από κοινού ενάντια στην κοινωνία….
